حول مفهوم «ایران» مناقشات زیادی در سده اخیر درگرفته که البته بحث‌های گرمی را برپا کرده‌ است. مناقشاتی که از پسِ بحران تمدنی «ایران» در دو قرن اخیر شکل گرفته است. برخی فهم «ایران» را صرفاً در تاریخ آن و در یک پیوستگی تاریخی جستجو می‌کنند. بر این اساس، در فهم «ایران»، بر عناصر تاریخیِ برسازنده آن تأکید می‌شود: ایرانیت، اسلامیت، تجدد و… . در این میان، بسته به تلقی از نسبت میان این عناصر یا محوریت برخی از آن‌ها، تفاسیر مختلفی شکل می‌گیرد. اما به‌راستی این تفاسیر تا چه میزان می‌توانند به تعریفی اساسی از «ایران» دست‌ یابند؟ تعریفی که با وضع امروزین ما نسبتی داشته‌ باشد و به ما چیزی از خودِ «ایران» بگوید؛ ایرانی که همه ما به آن تعلق داریم و این تعلق را فارغ از دل‌بستگی‌های ایدئولوژیک مختلفی که داریم، در خود و اطرافیانمان حس می‌کنیم. هر حکمی که درباره ایران بدهیم، نباید ما را از ایرانی که به نحو انضمامی درک می‌کنیم، دور کند. در ‌واقع ما باید به اکنونیت و لحظه اثرگذاری ایران در مواجهه با دوستان و دشمنانش، موفقیت‌ها و شکست‌هایش، و موقعیتی که در جهان پیرامونش دارد، توجه اساسی کنیم و با این توجه، به فهمی از «ایران» برسیم. چه‌بسا ما با تقسیم‌بندی‌های هویتیِ رایج که ایران را به‌مثابه تکه‌هایی از سنت‌های گوناگون صورت‌بندی می‌کنند، از ایرانی که حقیقتاً وجود دارد و صاحب نیرو و اثر است، غافل شویم.
فیلم حاضر، گفتگویی است میان دکتر سیدجواد طباطبایی و دکتر حسین کچویان که هر دو از محققان و نام‌آوران برجسته حوزه تفکر در باب ایران هستند. متن این گفتگو در اردیبهشت ۱۳۹۳ به صورت مکتوب در نشریه «روایت» به چاپ رسیده است.