در جای جای این سخنرانی دو چهره‌ی دکتر سعید رضا عاملی وقتی از اینترنت و فضای مجازی سخن می‌گوید آشکار است. چهره‌ی دانشمند علوم ارتباطات و چهره‌ی سیاستگذار فضای مجازی. عاملی وقتی از «نظریه‌ی دوجهانی» به عنوان یک متخصص رسانه و اینترنت سخن می‌گوید، گویی از یک کشف باشکوه پرده برمی‌دارد. در اینجاست که لحن گفتار او قدرتمند می‌شود و طنین خبر و هشدار می‌گیرد. «ما با اینترنت، دو جهانی شده‌ایم». با گفتن این جمله، گویا تمام معادلات پیشین درباره‌ی اینترنت، به ناگاه فرو پاشیده و ماجرایی تازه طرح شده است. اما بلافاصله وقتی او وارد مساله «سیاست‌گذاری فضای مجازی» می‌شود، انگار که متوجه موقعیت سیاسی خود شده باشد؛ در می‌یابد که سخن گفتن از «دوجهانی»، نه پایان مناقشه، بلکه تازه، لحظه‌ی آغاز آن است. اینجاست که لحن عاملی، به ناگاه، آشکارا نومیدانه می‌شود و او در می‌یابد که انگار علیرغم کشف باشکوه خود، هنوز چیزی درباره‌ی اینترنت و مخاطرات آن بر زبان نرانده است. با اینهمه، در این سخنرانی، علیرغم همه‌ی قضاوت‌هایی که اینجا و آنجا درباره‌ی نحوه‌ی مواجهه با اینترنت در کشور می‌بینیم، سرانجام، با یک «ایده» و نظریه درباره ی اینترنت مواجه شده‌ایم. این یعنی کماکان این «دکتر سعیدرضا عاملی» و درواقع، گفتار علمی است که باید درباره‌ی اینترنت و فضای مجازی سخن بگوید. گفتار علمی که صد البته می‌تواند خود را به تشویش و اضطراب سیاستگذاری بی‌افکند. تشویشی که لحن پر فرازو نشیب دکتر عاملی، خبر از آن می‌دهد.