تربیت سیاسی در مدرسه ایرانی

رویارویی ایرانیان با روسیۀ تزاری در جنگ‌های پیش از مشروطه آن‌چنان مهیب و عمیق بود که تاریخ معاصر ما را با شکل جدیدی از زندگی همراه کرد. یک‌پارچگی صنعتی، سیاسی و اجتماعی ما پس از درک پیشرفت روسیه از بین رفت تا سالیان پس از جنگ به جبران فاصلهٔ نظامی بگذرد. دولت‌مردان قاجارْ چارۀ این شکاف را زدودن عقب‌ماندگی از نوعی تربیت و آموزش دیدند تا جوانه‌های نخستین تعلیم و تربیت جدید در ایران سبز شود. از آن سال‌ها تا امروز مسئولیت تربیت انسان‌ها در ایران به عهدۀ گروه‌های اجتماعی است؛ بی‌که دولت ایرانی در آن سهیم باشد و بتواند آنچنان که می‌خواهد بپروراند. روند مواجهۀ مدارس و اهالی تعلیم و تربیت با سیاست، دولت ایرانی و حالا جمهوری اسلامی در اختیار ارادۀ اعضای مدرسه است. گویی امر سیاسی چیزی مانند کلاس‌های اضافه بر سازمان است و مدرسۀ ما آن را پس می‌زند؛ حال‌آنکه نیروی سیاست آنچنان وسیع است که بر همه چیز سایه می‎‌اندازد. 
میزگرد تربیت سیاسی جستجویی نظری با خبرگان مدارس مطرح تهران است تا نسبت میان تربیت معاصر ما با سیاست و جمهوری اسلامی را روشن کند.
آقای سید علی متولی؛ مدیر مدرسه ادبستان انشا 
آقای محمد ضیایی؛ پژوهشگر و پژوهشکده مدرسه علوی
آقای حسام‌الدین براتی؛ مدیر متوسطه دوم مدرسه امام صادق (ع)