تصاویری که دیدید سخنرانی شهید حاج احمد کاظمی بعد از قطعنامه ۵۹۸، در جمع لشکر ۸ نجف اشرف است. حاج احمد در بخشی از این سخنرانی می‌گوید: وقتی روی زمین ایستادیم احساس کنیم پاهایمان در زمین فرو رفته. آدمیزاد از این همه صلابت در می‌ماند. بعد از جنگ است؛ رخوت و کسالت سراسر پادگان‌ها را گرفته اما احمد کاظمی از ایستادگی می‌گوید. این جملات حاج احمد آدم را یاد توصیهٔ امیرالمومنین به محمد بن حنفیه در جمل می‌اندازد: تَزُولُ الْجِبَالُ وَ لَا تَزُلْ، عَضَّ عَلَى نَاجِذِكَ، أَعِرِ اللَّهَ جُمْجُمَتَكَ، تِدْ فِي الْأَرْضِ قَدَمَكَ، ارْمِ بِبَصَرِكَ أَقْصَى الْقَوْمِ وَ غُضَّ بَصَرَكَ، وَ اعْلَمْ أَنَّ النَّصْرَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ سُبْحَانَهُاگر كوهها متزلزل شوند، تو پايدار بمان. دندان‌ها را به هم بفشر و سرت را به عاريت به خداوند بسپار و پای‌ها چونان ميخ در زمين استوار كن و تا دورترين كرانه هاى ميدان نبرد را زير نظر گير و صحنه هاى وحشت خيز را ناديده بگير و بدان كه پيروزى وعده خداوند سبحان است. این ایستادگی در میدان جنگ لازمه‌ای هم دارد و آن مقاومت و تیزهوشی پس از جنگ است. غفلت از جنگ و تمام پنداشتن جنگ، ضربات سنگینی را به روح و جان ما وارد می‌کند. دشمن ما آنقدر پلید و نجس است که هیچ حدودی برای دشمنی نمی‌شناسند.