نقاشی‌های مسجد جامع خرمشهر آثاری هنوز زنده و پر حس‌اند، نه فقط به این دلیل که مربوط به خاطره پرشکوه سوم خرداد و فتح خرمشهراند، بلکه چون داستانی زنده در پس خود دارند.
ناصر پلنگی، مثل کاظم چلیپا و حسین خسروجردی و حبیب صادقی که جمعی از نقاشان پس از انقلاب‌اند، همگی شاگردان هانیبال الخاص بودند. الخاص معتقد بود؛ نقاشی یعنی انسان و فیگور. برای همین در برهه انقلاب این جمع در میان آدم‌ها به چهره‌نگاری از مردم می‌پرداختند. آدم‌هایی که ناصر پلنگی در کارهایش از جمله در مسجد خرمشهر می‌آورد، چیزی به راحتی شبیه مردم کوچه و خیابان نبودند که او آن‌ها را تصویر کند. آدم‌ها بودند که نقاش را می‌کشیدند و او را در سیطره خود داشتند.