از همان روزهای اول نبرد ۱۲ روزه‌مان با اسرائیل، بی‌آنکه دفعتاً و مستقیماً کوششی برای طرح «ایران» کرده باشیم، نام ایران دوباره بر سر زبان‌ها افتاد و در بلندترین نقاط، «ایران» دوباره برخاست؛ اما پس از جنگ تا امروز، پیوسته نام ایران را از زبان هر دوست و دشمنی شنیده‌ایم و هر گروه و جریان و شخصی به نحوی تلاش می‌کند تا «ایران» را طرح کند و از آن دم بزند و آن را تفسیر کند. امروز ما در میانه‌ی این تلاش‌ها هستیم. امروز که مفهوم «ایران» بسیار دم دست‌تر از گذشته است، باید پرسید که آیا نام ایران در کشاکش این تلاش‌ها، بیش از پیش در خطر تهی شدن از معنا قرار ندارد؟
در گفتگویی که با محمدمهدی میرزایی‌پور داشتیم، تلاش کردیم به این بپردازیم که ایران چیست و این ایران در چه بازه‌هایی از تاریخ بر پا شده و ایستاده است. میرزایی‌پور توضیح داد که ایران مثل بسیاری از کشورها نیست که به نحوی تصادفی یا انتخابی با مجموعه‌ی دقیقی از ساکنین و سرزمین و منافع ملی و... مواجه باشد و آن گاه از دست رفتنش هم معنای خاصی نداشته باشد. ایران کشوری است که در جهان امروز، تاریخ را نگه می‌دارد. ایران نامی است که خود در پس و پشت منافع و... قرار دارد و حافظ معنادار ماندن تمام نام‌هاست.