تنش و تغییر روزافزون در مناسبات قدرت، صحنه‌ی سیاست جهانی را با آینده‌ای مبهم مواجه کرده است. در این میان، گفتاری رواج یافته که از آینده‌ی نظم جهانی، تصویری خاص را پیش چشم‌ها می‌گذارد. به این صورت که روابط قدرت، طبیعتاً، در حال رفتن به سویی‌اند که همه‌ی واحد‌های سیاسی، دارای کارکردی در نظم جهانی خواهند بود و دیگر، کانون‌هایی از قدرت وجود نخواهند داشت که سیاست را عرصه‌ی تحقق سرنوشت مطلوب‌شان بدانند؛ این واحدها، در جغرافیایی نرم، بدون کمترین تعارضی به مبادله خواهند پرداخت؛ فقط کافی است که بی هیچگونه تقلایی خود را به جریان طبیعی قدرت بسپارند. چنین تحلیلی، ناچار، ما را به گونه‌ای خاص از حضور در جهان فرامی‌خواند. دکتر حسین کچویان، در این گفتگو که توسط مجله‌ی سوره برگزار شده، درباره‌ی خام‌اندیشانه بودن چنین تصوری سخن گفته‌ است. او می‌گوید که تغییر قطب‌های قدرت، همواره همراه با جنگ خواهد بود؛ زیرا هر نظمی، حاملانی دارد که اساس حیات‌شان به آن وابسته است و در برابر تغییر‌اتش، منفعل نخواهند بود و تمام تلاش خود را برای حفظ‌اش به کار خواهند بست.