به نظر می‌رسد که در گفتگوهای سیاسی ما، جمهوری اسلامی ایران، همواره به عنوان یک مفروض پیشینی جای دارد و افراد، هنگامی که از آن نام می‌برند، اوصاف و آثار کاملا مشخص و روشنی را بر آن مترتب می‌دانند. خواه در نظر برخی، جمیع همه‌ی شرور باشد، خواه در نگاه دیگرانی، جامع همه‌ی خیرات؛ یا اینکه آمیخته‌ای از هر دو.
سیدعلی کشفی در این گفتگو بیان می‌کند که چنین وضعی، ما را از گفتگو درباره‌ی جمهوری اسلامی ایران باز داشته است. حال آنکه جامعه و سیاست در ایران، دقیقا با ایده‌ی جمهوری اسلامی ایران ممکن شده‌اند؛ ایده‌ای که توانست به واقع، عموم ایرانیان را حول خود گرد آورد و فضایی برای مردم‌شدن بگشاید. مردمی که روزگاری نبود و از پی یک انقلاب، زاده شد. لذا ارجاع و تعهد به همین ایده است که می‌تواند به جامعه حیات ببخشد و افقی معنادار برای عمل سیاسی خلق کند.