دکتر تاجیک معتقد است که سیاسیون و روشنفکران ما آن‌چنان گرم ساختارهای رسمی و منازعات کلان سیاسی شده‌اند که نمی‌توانند صحنه اصلی سیاست که در سطح کنش‌های مردم جریان دارد را ببینند. در حالی که اکنون، این مردم هستند که نیروی پیشرو و آوانگارد جامعه هستند و احزاب و کنشگران سیاسی به دنبال آن‌ها می‌دوند. دکتر تاجیک تنها راه بقا و تأثیرگذاری احزاب و کنش‌گران سیاسی را نه در جداشدن از مردم به بهانه‌های روشنفکرانه و مشغولیت‌های رسمی سیاست و نه در عقب‌افتادن و دنباله‌روی از مردم، بلکه در همراهی و درک مردم می‌داند.