آن زمان هنوز پیروزی‌های جنگ ۳۳ روزه را نچشیده بود و این چنین امیدوار بود. سال ۱۹۸۲ اسرائیل به تمام لبنان هجوم برد و بدون هیچ مقاومتی به بیروت رسید. تازه سه سال از پیروزی انقلاب ایران می‌گذشت اما عده‌ای در لبنان پیدا شده بودند که تنها امیدشان امام بود. از سوی دیگر ایران وسط جنگ طولانی‌ش با عراق بود و حالا لبنانی‌ها باید با دست خالی مقابل اسرائیل می‌ایستادند. نه خبری از موشک‌های نقطه‌زن بود و نه پهپادهای انتحاری پیشرفته در اختیار داشتند. از همه این‌ها گذشته خود رزمنده‌ها یا داوطلبان جهاد هم تعداد زیادی نداشتند و اصلاً تشکیلات خاصی وجود نداشت.
سیدحسن نصرالله در سخنرانی خود در نماز جمعه تهران در سال ۱۳۷۹ ماجرای آن روزها را تعریف می‌کند و می‌گوید که چگونه ملاقات سیدعباس موسوی و همراهان با امام آغاز جهاد و مقاومت لبنان را رقم زد. عده‌ی قلیل لبنانی مقابل ارتشی ایستادند که در ۵۰ سال گذشته از ارتش‌های بزرگ عربی یک شکست هم نخورده بود؛ اما چندین سال مقاومت طاقت‌فرسا در لبنان، اسرائیل را برای اولین بار به عقب‌نشینی بدون مذاکره و توافق کشاند.
یادآوری این روز صفر مقاومت می‌تواند تمام امید این روزهای ما را بسازد.