شنیدن حرف‌های یک منتقد درباره نقد فیلم اهمیت دارد، چرا که نقد می‌تواند تکلیف بسیاری چیز‌ها را دگرگون کند. به این دلیل که روایت ما را از امور روشن می‌سازد، می‌تواند معیار باشد. در مورد به خصوص «سینما»، این نقد است که تکلیف فیلمِ خوب را از بد معلوم می‌کند. اگر نقد نباشد، نمی‌دانیم فیلم خوب و بد کدام است. اگر نقد فیلم نبود به واقع تاریخ سینما روایت نمی‌شد و معنی نمی‌یافت. ژان میشل فرودون که در دوره‌ای سردبیر مجله کایه‌دو‌سینما (در دهه ۹۰) بوده، درباره نقد به نحوی سخن می‌گوید که گویا اهمیت آن‌را فرض گرفته است. با این وجود او ناگزیر است برای آنکه توضیح دهد، نقد فیلم چه هست و چه نیست، مدام بر اهمیت گفت‌و‌گویی که نقد در تمام تاریخ سینما در انداخته، تأکید کند. فرودون از اشکال مختلف نقد فیلم در جهان امروز نام می‌آورد؛ از نقد اینترنتی، ژورنالیستی و دانشگاهی گرفته تا آنچه که او نقد حقیقی می‌نامد. نقد فیلم به معنای حقیقی، نزد فرودون یک گفت‌وگو است میان مخاطب سینما با فیلم‌ها. گفت‌و‌گویی که پس از فیلم شروع می‌شود. نقد نظر به گشودگی اثر هنری دارد. نقد نشان می‌دهد که اثر هنری پایان‌ناپذیر است. نقد سلیقه ما را می‌سازد و جهان را برای ما روایت می‌کند. اما هنوز، پس از این همه تأکید بر اهمیت نقد فیلم، چندان مایه تعجب نیست، اگر کسانی اهمیت و تأثیر آن‌را نادیده انگارند! ما در زمانه‌ای زندگی می‌کنیم که اهمیت هر چیزی ممکن است زیر سوأل رود، حتی فکر کردن.