: از همان اول می‌شد حدس زد که نشستی که در دانشکده علوم اجتماعی دربارۀ معضلات پزشکی برگزار شود چه سرنوشتی پیدا می‌کند. یک دورهمی متشخصِ میان‌رشته‌ای که این روزها مد هم هست و مشتی تعارفات معمول در زیر لفافۀ برتری‌جویی‌های صنفی اهل علم از یکدیگر، که البته نهایتا با گفتارهای فراگیری همچون ضرورت آموزش فرهنگی و مساعدت دسته‌جمعی برای حل معضلات، ختم به خیر می‌شود. این جلسه هم می‌توانست چنین سرنوشتی پیدا کند، البته اگر پای یوسف اباذری در میان نبود! اباذری می‌خواست این اتحاد صوری را برهم بزند تا امکان واقعی طرح مسأله فراهم شود. بنابراین حتی به جامعه‌شناسی و جامعه‌شناسان هم استناد نکرد و آنها را هم شریک فرایندی دانست که دست ما را از مسأله دور می‌کند. دینامیسمی که بحران پزشکی در ایران را به اخلاق پزشکان، آموزش‌های پزشکی، عدم آگاهی مردم و حتی گفتارهای الاهیاتی تمایز میان نیت و فعل پزشک، تقلیل می‌دهد تا سازوکار معیوبی که همۀ این نارسایی‌ها بخشی از آن است نادیده بماند. جالب است که در همین میزگرد، هریک از این “راه‌حل‌ها” نماینده‌ای دارد که در یک «ائتلاف استراتژیک» می‌خواهند اباذری را Bad Man داستان کنند. اباذری اما فیلم‌نامه‌ای که برایش نوشته شده را از پیش خوانده است و بدون آنکه اجازه دهد گفتار او به مولفه‌هایی همچون «دفاع از پزشکی سنتی» فروکاسته شود و پازل جلسه را تکمیل کند؛ خودِ پزشکان جوان را فرامی‌خواند که جای خودشان در ساختار پزشکی را ببینند، آن را فهم کنند و بدون تن دادن به ماجراجویی‌ها دن‌کیشت‌وار، پزشکی را نجات بدهند.
◊ متاسفانه به رغم هماهنگی انجام شده با برگزار کننده این جلسه، یعنی انجمن جامعه شناسی ایران، توسط برخی متولیان دانشگاه ممانعت هایی برای ورود تجهیزات تصویر برداری به دانشگاه صورت گرفت. به همین دلیل سیمافکر موفق به پوشش کامل تصویری این نشست نشد. با این حال تصمیم گرفتیم به دلیل اهمیت جلسه و علاقه مخاطبان همین بخش موجود این جلسه را در اختیار مخاطبان قرار دهیم.