پس‌لرزه‌های انتخاب ترامپ، همچنان آمریکا و جهان را سرگرم و البته سردرگم ساخته است. انتخاب ترامپ، مسألۀ «آینده» را بار دیگر در سطح «جهانی» طرح کرده است. چرا که بسیاری بر این باورند که آمریکای ترامپ، نسبت به «مسائل جهانی» بی مسئولیتی و ماجراجویی پیشه خواهد کرد. در میان کنش‌گرانی که به بازی جهانی خو کرده‌اند، جدی‌ترین نگرانی در حال حاضر،، تضعیف هرگونه «امرجهانی»، به نفع ماتریس منافع خُرد اقتصادی و سیاسی بازیگران در جهان پساترامپ است. اما آیا ریاست جمهوری ترامپ، منطقی جز منطق حاکم بر مناسبات جهانی داشته است؟ اگر پدیدۀ ترامپ، از افول یا دست کم تعلیق منطق کلیت بخش جهانی، نشانی در خود داشته باشد، بی تردید، دست هر گفتار کلیت بخش و بنیادین، و از همه بیشتر، دست فلسفه، از تحلیل آنچه می‌گذرد و آنچه در پی خواهد آمد، کوتاه خواهد شد. گفتارهای جایگزین، همانطور که از هم اکنون نیز آشکار است، یا تحلیل‌های استراتژیک کوتاه مدت و موقتی است یا نهایتا ماجرا به تحلیل‌های روانکاوانه از شخصیت این یا آن سیاستمدار و رانه‌های روانی رأی‌دهندگان ختم می‌شود. اما یوسف اباذری در این سخنرانی، قاطعانه می‌گوید که اینگونه نیست. او در روز جهانی فلسفه و در جمع فیلسوفان و فلسفه پژوهان نسبت به عواقب این سهل‌انگاری هشدار می‌دهد. اباذری از ضرورت تحلیل‌های ساختاری در قبال پدیده ترامپ می‌گوید و نشان می‌دهد که چگونه این همان منطق جهانی «نئولیبرالیسم» است که به نحوی کاملا قابل پیش‌بینی، به ظهور فاشیسم ترامپ در آمریکا انجامیده است. یوسف اباذری به فلاسفه هشدار می‌دهد که اگر نئولیبرالیسم به مثابه یک معرفت‌شناسی و نظام حقیقت را دستکم بگیرند و قافیه را به اقتصاددانان واگذار کنند، فاشیسم ترامپ، آنگونه که نشانه‌هایی از آن نیز آشکار شده است، ای بسا دامن ما را نیز بگیرد. تماشای سخنرانی یوسف اباذری ، هرچند شاید برای منتقدان دست چپی ترامپ، تسلابخش باشد، حامل نگرانی‌هایی عمیق و واقعی نسبت به آینده است.