از زمانی که زدودن اتکای اقتصاد ایران به نفت طرح شد، روایتی که می‌توانست با تکیه بر چهره متفاوت اقتصاد استارتاپ، نوعی از اقتصاد را که غالباً جنبه‌های دانش‌بنیان و ملی دارد را تحت‌الشعاع خود قرار دهد، شکل گرفت.آنچه بیش از چند و چون درباره خود پدیده استارتاپ اهمیت دارد، در واقع نحوه مواجهه سیاست‌مدار ما با آن است. احسان تکلو در اینجا اشاره می‌کند که این مواجهه، فریب روایت ساده‌انگارانه‌ای را خورد که می‌خواست جریان استارتاپ در دنیا را بدون توجه به خصلت سیاسی‌اش ببیند. همین شد که استارتاپ در کشور ما در طول این سالیان به عنوان الگویی خنثی و بدیهی برای اداره طرح شد و گویی توافقی پیشین برای چنین چیزی میان جریان سیاست‌گذاری درباره آن وجود داشت.