گوژپشت نوتردام داستان ژرف دیگری از ویکتور هوگو است که نظم عمومی، متاثر از زیبایی فرو می‌پاشد. این بهم خوردگی وضعیت اجتماعی، آشکارا ناشی از ذات سیاسی زیبایی است. فرمی که در رمان یا هر اثر هنری دیگری شکل می‌گیرد، زیبایی آن اثر را می‌سازد. تراکم چند جمله یا صورت زیبا نمی‌تواند رمان یا نقاشی جاودانی بیافریند. گوژپشت نتردام به ما می‌گوید که داشتن سرنوشت و جنگیدن برای آن در داستان ضروری است و لازمهٔ جاودانگی اثر، جنگیدن ذاتی زیبایی آن اثر برای سرنوشت انسان است.