گروه تولید برنامه دریچه به فکر یک ویژه برنامه به مناسبت دهه فجر و سالگرد پیروزی انقلاب بود و به نظر می‌رسید که شاید صادق زیباکلام گزینه خوبی برای چنین گفت‌وگویی نباشد. زیباکلام مواضعش درباره انقلاب اسلامی‌را اینجا و آنجا در مصاحبه‌های گوناگون، و نیز در آثار و مکتوباتش به صراحت بیان کرده است. گویا حرف شنیده نشده‌ای وجود نداشت که جلوی دوربین دریچه بزند. اما در این میان، یک اتفاق متفاوت، ماجرا را برای ما تازه می‌کرد. حدود یک ماه پیش از این، زیباکلام که همواره در رسانه‌های داخلی، در قامت یک منتقد مصمم جمهوری اسلامی‌ظاهر می‌شود، در پارلمان انگلیس حاضر شده بود و از جمهوری اسلامی‌دفاع کرده بود و از ضرورت بقای آن به عنوان یک موضوع وابسته به منافع ملی ایرانیان سخن گفته بود. ما می‌دانستیم که زیباکلام در سال‌های منتهی به پیروزی انقلاب، یک انقلابی تمام عیار بوده است، اما گمان می‌کردیم که زیباکلام که دائما از آمریکاستیزی برآمده از انقلاب، گلایه می‌کند، جزو آن انقلابیونی است که در سال ۵۷ باقی مانده و با جمهوری اسلامی، پیش نیامده است. اینکه چگونه یک منتقد تمام عیار آمریکاستیزی جمهوری اسلامی، که لابد معتقد است آمریکاستیزی بلای جان منافع ملی ایران شده است، جمهوری اسلامی‌را نه تنها می‌پذیرد، بلکه از ضرورت آن هم دفاع می‌کند؛ سوالی بود که ارزش پرسیدن داشت. در سراسر گفت‌وگو و در برابر اصرار علیرضا سمیعی بر اینکه دشمنی آمریکا یک واقعیت سیاسی پیش‌روی جمهوری اسلامی‌است و نمی‌توان آن را از طرح منافع ملی و امنیت ایران جدا کرد، صادق زیباکلام تلاش می‌کند ثابت کند که آمریکاستیزی جایی در گفتار امنیت و منافع ایران که جمهوری اسلامی‌پای آن ایستاده است ندارد.