انیمیشن‌ها و تصویرسازی‌های استیو کاتس خشونت جهان جدید را بی‌مهابا و خشن نمایش می‌دهند. شاید همین تصویر دهشتناک و بیگانه از جهان امروز، از مصرف و تکرار و بیگانگی ما با خود و با جهان، باعث می‌شوند تماشای انیمیشن‌های او در حد یک «تذکر» باقی بمانند. تذکری که به وضع بنیادین ما کاری ندارد و ما را در خلأ رها می‌کند. نمی‌توان گفت انیمیشن‌های استیو کاتس کاملا بی‌ربط به جهان امروزند و آن‌ را به دروغ معرفی می‌کنند اما دست‌ کم او در انیمیشن‌هایش، که تحتِ تأثیر نقد‌های پست مدرن به تکنولوژی است، تصویر یکجانبه‌ای از جهان غرق در تکنولوژی ارائه می‌کند. آیا واقعا ما هیچ «داستانی» با تکنولوژی نداشته‌ایم؟ استیو کاتس نقد خود به تکنولوژی را بدون در نظر گرفتن زندگی انسانی که در این میان در جریان است، ابراز می‌کند. در همین انیمیشن «شهروند بسته‌بندی شده»، شکلی از غلبه‌ی ماشین بر انسان را شاهد هستیم که نظمی «انسان‌زدایی‌شده» را بر همه چیز حاکم کرده است. اما آیا واقعا انسان در کار نیست؟ ما در حصار تکنولوژی‌های جدید هستیم. اما کیست که نداند هریک از ما کم یا زیاد، همین حصار را به خلوت‌هایی تبدیل کرده‌ایم که در آن، عشق می‌ورزیم، دوست‌داشته می‌شویم و شرارت می‌کنیم. واقعیتی شاید دهشتناک‌تر از تصاویر انیمیشن کاتس آن است که ما جهان جدید را دریافته‌ایم و با آن کنار آمده‌ایم. حتی از تماشای خرابکاری‌هایمان در این جهان، لذت می‌بریم! در این صورت چرا نتوانیم از تماشای انیمیشن‌های استیو کاتس لذت ببریم؟