چند سالی است که دیگر دانشگاه در سپهر سیاسی ایران، درد‌سر‌ساز نیست. تشکل‌های دانشجویی، مستقلاً اثری در جامعه ندارند و بروکرات‌های دانشگاهی بر آموزش عالی حاکم‌ شده‌اند. چنین رخوتی البته دستاورد چندین سال تلاش برای سیاست‌زدایی از دانشگاه است. بنا بود تا با گذرکردن از دعواهای بیهوده‌ و بی سر‌ و‌ ته، تکنیک‌های تجربه‌شده‌ی جهانی را به کار ببندیم و عواید علم را فورا به جیب بزنیم. عبارة اخری این حکم، آن بود که دیگر، تفکر ضرورتی ندارد. اما کوشش‌های علمی دانشگاه در ایران معاصر، پیوند جدایی‌ناپذیری را با تکاپوهای سیاسی جامعه نشان می‌دهند؛ چه بحث از جامعه‌ی مدنی و توسعه‌ی سیاسی در دهه‌ی هفتاد، چه چالش بر سر بوم‌گرایی در دهه‌ی هشتاد که هر دو معرکه‌ی آراء موافق و مخالف را به راه انداختند و مسیر پژوهشی دانشجویانی را تعیین کردند، برخاسته از تأمل بر پرسش چگونه‌زیستن در ایران بودند.

فیلم بخشی است از ارائه‌ی سیدعلی متولی در نشست «ایران و علوم پایه» که به همت انجمن علمی ژرفا برگزار شده است.