پرونده قضایی اخیر که با موضوع سوء استفاده جنسی از چند نوجوان، هیاهوی سیاسی زیادی به راه انداخته، دستمایه سخنان ابراهیم فیاض درباره زیست جنسی ایرانیان بود. او معتقد است؛ تکرار پدیده‌هایی مثل این مورد، نشان‌دهنده زیستار جنسی ما ایرانی‌هاست که به تلویح در اشعار حافظ و به تصریح در اشعار سعدی و عبید زاکانی هم آمده. و مهم اینکه این پیشینه تاریخی با "لاپوشانی" از حافظه ما قابل حذف نیست! ما باید آن را به سطح آگاهی شهروندان و اهل دانشگاه بسپاریم تا کنترلش کنند. فیاض معتقد است بدون چنین بی‌رحمی با تاریخ خود نمی‌توان از حل این مشکل سخن گفت و باید منتظر ظهور اطوار جدید آن باشیم.
در میان سخنان بعضا پراکنده ابراهیم فیاض، بارقه‌هایی از بصیرت وجود دارد که نظر را جلب می‌کند. ابراهیم فیاض در تلاش است نشان دهد که یک الگوی سادیسم جنسی نه صرفا در پرونده‌های مکرر دهه اخیر، بلکه در رفتارهای ایرانیان در شبکه‌های اجتماعی، در سفرهای توریستی و غیره وجود دارد و این نیازمند توجه فوری دانشمندان و اهل دانشگاه است. او می‌گوید می‌بایست به تاریخ خود بازگردیم و این لایه‌های افزودن پروندهای رسوب کرده را آشکار کنیم. راه حل او اما به سختی قابل دسترسی است؛ «عادی سازی روابط جنسی» در سطح کلان، و «آموزش کلان جنسی حتی در دوره ابتدایی». در نظر او بدون آموزش، ما محکوم هستیم که در این بحران دست و پا بزنیم و رفتار‌های آشفته و سر زده کمکی به حل مشکل ما نمی‌کند. فیاض توصیه به آشکار سازی می‌کند. او پیشنهاد می‌دهد پرده‌پوشی که عمری دست کم چند صد ساله دارد، را کنار بگذاریم. او به آسانی، چنین توصیه‌هایی می‌کند.